مطالعه تأثیر ریسک نقد شوندگی بر سطح مقطع بازده سهام در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران
محسن نوری
چکيده
ریسک در اصطلاح به معنی امکان وقوع یک خسارت و زیان اعم از مالی یا غیر مالی در نتیجه انجام یک فعالیت است. موضوع ریسک نقدشوندگي به عنوان يك عامل تعيين كننده بازده سهام از اواسط دهه 1980 مطرح شده است. برخي از سرمايهگذاران ممكن است به سرعت به منابع مالي سرمايهگذاري خود نياز داشته باشند كه در چنين مواردي قدرت نقدشوندگي داراييها ميتواند اهميت زيادي داشته باشد. بنابراین در این پژوهش با پذیرفتن این مطلب که سطح مقطع بازده سهام تابعی از میزان ریسک نقدشوندگی میباشد، به بررسی تأثیر ریسک نقدشوندگی بر سطح مقطع بازده سهام در شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران پرداخته شده است. در راستای این هدف، کلیه شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و همچنین شرکتهایی که صورتهای مالی (ترازنامه و صورت حساب سود وزیان) و اطلاعات مورد نیاز را در سالهای 1394-1390 ارایه داده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. در مجموع 142 شرکت از صنایع مختلف انتخاب شدند. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و ازنظر نحوه اجرا توصیفی – همبستگی میباشد. تحلیل دادههای گردآوری‌شده با استفاده از نرمافزار Eviews نسخه 8 انجام گردیده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که متغیرهای قیمتگذاری داراییهای سرمایهای، کیفیت اقلام تعهدی، پیش بینی سود و حجم معاملات بر متغیر سطح مقطع بازده سهام تأثیر مثبت و معناداری دارند. بنابراین در سطح كلان و در سطح يك كشور، هرچه نقدشوندگي سهام بيشتر شود، اطلاعات جديدي براي تغييرات تدريجي سهام در بر میگیرد كه به بالارفتن سطح بازده سهام منجر خواهد شد.
واژگان کليدي: قیمتگذاری داراییهای سرمایهای، کیفیت اقلام تعهدی، پیش بینی سود، حجم معاملات، سطح مقطع بازده سهام.
